ବର୍ଷକୁ ଥରେ ରଜ ସମୟରେ ନାରୀ ପରି ମାଟି ମା’ ଋତୁମତି ହୋଇଥାଏ

ବର୍ଷକୁ ଥରେ ରଜ ସମୟରେ ନାରୀ ପରି ମାଟି ମା’ ଋତୁମତି ହୋଇଥାଏ

ବର୍ଷକୁ ଥରେ ରଜ ସମୟରେ ନାରୀ ପରି ମାଟି ମା’ ଋତୁମତି ହୋଇଥାଏ
ଅନନ୍ୟ ଓ ଅନୁପମ ଓଡିଶାର ପରମ୍ପରା ଓ ସଂସ୍କୃତି । ଏଠି ୧୨ ମାସରେ ୧୩ ପର୍ବ । ପିଠାପଣାର ବାସ୍ନାରେ ଆମ ଘର ଆପଣାର ବାସେ । ଏହି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଓଡିଶାର ଜାତୀୟ ପର୍ବ ହେଉଛି ରଜ । ଏହି କୃଷିଭିତ୍ତିକ ତଥା ଗଣପର୍ବ ରଜକୁ ସାରା ଓଡିଶାର ଆବାଳବୃଦ୍ଧବନିତା ଖୁବ୍ ଧୁମଧାମ୍ରେ ପାଳନ କରନ୍ତି । ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଆଷାଢର ମେଘ ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲି ଝୁଲି ଆସେ ରଜ । ଏହି ସମୟରେ ମାଟି ସହିତ ମେଘର ହୁଏ ଅପୂର୍ବ ମିଳନ । ନିଜକୁ ଶସ୍ୟଶାମଳା ଓ ଫଳବତୀ କରିବାର ଆକାଂକ୍ଷା ଜାଗେ ଧରିତ୍ରୀ ମାଟିରେ । ଏହି ସମୟରେ ନାରୀ ଓ ସର୍ବଂସ୍ୱାହା ଧରିତ୍ରୀ ଉଭୟ ସମାନ ହୋଇଥାନ୍ତି । ନାରୀଟିଏ ଯେପରି ସବୁକଷ୍ଟ ସହି ଜନନୀ ହୋଇ ନିଜର ସନ୍ତାନକୁ ଧରା ପୃଷ୍ଠକୁ ଆଣି ତାକୁ ଲାଳନ ପାଳନ କରିଥାଏ । ପ୍ରକୃତିବି ଠିକ ସେହିପରି ନିଜ ଠାରେ ବୀଜ ଅଙ୍କୁରିତ କରେ, ଫୁଲ ଧରେ ଓ ଫଳ ଫଳାଏ । ଜୀବଜଗତକୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ବାଟ ଦେଖାଏ । ମାଟି ମା କୁ ହାଣ, ମାର, ପୂଜାକର, ସେ କିଛି ପ୍ରତିବାଦ କରେନି । କିନ୍ତୁ ଋତୁ ଚକ୍ରରେ ବଦଳିଯାଏ ତା’ର ଚିତ୍ର ଓ ଚରିତ୍ର । ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଏହି ରଜ ସମୟରେ ନାରୀ ପରି ମାଟି ମା’ ଋତୁମତି ହୋଇଥାଏ । ତାକୁ ବିଶ୍ରାମ ଲୋଡା ହୋଇଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ତାକୁ ଛୁଇଁବା, କ୍ଷତାକ୍ତ କରିବା ମନା । ଏହି ସମୟରେ ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ ସମାଜର ସୁଖଦ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ । ସଜବାଜ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି, ପହିଲି ରଜ, ରଜ ସଂକ୍ରାନ୍ତି, ଭୂମି ଦହନ ପରେ ଆସେ ବସୁମତି ସ୍ନାନ । ଏହି ଦିନ ହଳଦୀ ପାଣିରେ ଶୁଦ୍ଧ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ଧରିତ୍ରୀ ମା’ । ନୂଆ ପିଢା, ନୂଆ ଲୁଗା,ଶିଳପୂଆ, ଳଙ୍ଗଳ ଲୁହା,ଚନ୍ଦନ, ସିନ୍ଦୁର, ଭୋଗ, ନୈବେଦ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରି କୁହାଯାଏ, “ହେ ମା ତୁମେ ପ୍ରସବିନୀ ହୁଅ, ଶସ୍ୟଶ୍ୟାମଳା ରେ ପୁରି ଉଠୁ ଏହି ଧରା” । ବର୍ଷକ ସାରା ଜଗତ ଉପରେ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ରଖିଥାଅ । ଏହି ଦିନ ମା ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଇଥାଏ ।