କୃଷ୍ଣ-ସୁଦାମାଙ୍କ ବନ୍ଧୁତ୍ବର ଏକ ନଆରା କାହାଣୀ
କୃଷ୍ଣ-ସୁଦାମାଙ୍କ ବନ୍ଧୁତ୍ବର ଏକ ନଆରା କାହାଣୀ
admin
ବନ୍ଧୁତ୍ବର କଥା ଆସିଲେ ମନକୁ ଆସିଯାଏ କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମାଙ୍କ ଅତୁଟ ସଂପର୍କର କଥା। ଭାରତୀୟ ପରମ୍ପରାରେ ବନ୍ଧୁତା ସର୍ବଦା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ପିତାମାତା ଓ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପରେ ବନ୍ଧୁକୁ ଏକ ବିଶେଷ ସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁର କଥା ଆସେ ସେତେବେଳେ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗର କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମାଙ୍କ ବନ୍ଧୁତା ମନକୁ ଆସେ । ସୁଦାମା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ପିଲାଙ୍କ ପେଟରେ ଦୁଇମୁଠା ଦାନା ଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ସେ ସକ୍ଷମ ନଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ସୁଶୀଳା କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିବାକୁ କହିବାରୁ ସୁଦାମା ଅତି କଷ୍ଠରେ ରାଜି ହୋଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ସେ ଖାଲି ହାତରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବେ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଥିଲେ । ସାଙ୍ଗ ନିକଟକୁ କିଛି ଉପହାର ନେଇ ଯିବା ଉଚିତ୍ ବୋଲି କହିବାରୁ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ପଡୋଶୀ ଘରୁ ଚାରି ମୁଠା ଚାଉଳ ଆଣି, ଭାଜି ଏକ ପୁଟୁଳିରେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଥିଲେ । ଏହାକୁ ନେଇ ସୁଦାମା କୃଷ୍ଣ ଦରବାର ନିକଟରେ ଛିଡା ହୋଇ ଦ୍ୱାରପାଳଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ନାଁ କହିଥିଲେ । ସୁଦାମାଙ୍କ ନାଁ ଶୁଣି କୃଷ୍ଣ ଖାଲିପାଦରେ ଦ୍ୱାର ନିକଟକୁ ଦଉଡି ଆସିଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରାସାଦକୁ ନେଇ ସମସ୍ତ ଛୋଟ ବେଳ କଥା ମନେ ପକାଇଲେ । ସୁଦାମାଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଖିଲା ଖୁଦ ଭଜା ଛଡେଇ ନେଇ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ । ସୁଦାମାଙ୍କ ଦାରିଦ୍ରତା ଦେଖି ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସିଗଲା । ଦ୍ୱାରିକାରେ ସୁଦାମ କିଛି ଦିନ ରହିଲେ କିନ୍ତୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବିନା ଦି୍ୱଧାରେ କିଛି ମାଗି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ଏହାପରେ ସେ ଫେରି ଆସିଲେ । କିନ୍ତୁ ଘରକୁ ଫେରି ଦେଖନ୍ତି ତାଙ୍କ କ୍ଷୁଦ୍ର କୁଡିଆଟି ଏକ ସୁନ୍ଦର ଘରରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ, କଷ୍ଟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି । ଏହା ଦେଖି ସେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ପ୍ରେମକୁ ମନେ ପକାଇଲେ । ତାଙ୍କ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରି ପଡିଲା । କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମାଙ୍କ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁତାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉଦାହରଣ ଅଟେ ।
