ଭାଲେଂଟାଇନ୍ସ ଡେ’

ଭାଲେଂଟାଇନ୍ସ ଡେ’

ଭାଲେଂଟାଇନ୍ସ ଡେ’
ପ୍ରେମ ! ଅଢେଇ ଅକ୍ଷରର ଏକ ଅବୋଲକରା ଆବେଗ । ଯାହାକୁ ବୁଝି ହୁଏନା କି ଦେଖି ବି ହୁଏନା । ବାସ୍ ଖାଲି ଆଖିବୁଜି ଅନୁଭବ କରିହୁଏ । ପ୍ରେମ ହୃଦୟର ହାଟରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ଏକ ପାରିଜାତ ଫୁଲ । ମନର ମାଟିରେ କୁଳୁକୁଳୁ ନାଦ କରି ବହିଯାଉଥିବା ଏକ ନିରନ୍ତର ନଈ । ପ୍ରେମ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୁଖ, ପ୍ରେମ ଈଶ୍ୱର-ଆଲ୍ଲା । ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣର ଉପରେ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା । ସେଂଟ ଭାଲେଂଟାଇନ୍ସ ଡେ’ କୁ ପ୍ରତି ବର୍ଷ ଫେବୃଆରୀ ୧୪ ତାରିଖରେ ପାଳନ କରାଯାଏ । ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ପରମ୍ପରା ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ଭାରତୀୟମାନେ ବେଶ୍ ଆଡମ୍ବରରେ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି । ଅତ୍ୟାଧୁନିକତା ଭାରତ ଭଳି ଏକ ସଂସ୍କୃତିସମ୍ପନ୍ନ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଏଭଳି କାବୁ କରିଛି ଯେ, ଲୋକେ ନିଜ ପ୍ରାଚୀନ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଭୁଲି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟମୁହାଁ ହେଲେଣି । ଭାରତରେ ଭାଲେନ୍ଟାଇନ୍ସ ଡେ ଏବେ ଏକ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ବିଷୟ । ଏଥିପାଇଁ କେତେ ଘଟଣା କେତେ ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟିଛି । ଏହାକୁ ନେଇ ଅନେକ କାହାଣୀ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିବାକୁ ବିଳେ । ତେବେ ଇତିହାସର ଗୋଟିଏ କାହାଣୀ ବେଶ୍ ପରିଚିତ ଅଛି । କୁହାଯାଏ, କ୍ରୁର ରୋମ ସମ୍ରାଟ ଜୁଲିଅସ୍ଙ୍କ କାରାଗାରରେ ବନ୍ଦୀ ଥିବା ଭାଲେନ୍ଟାଇନଙ୍କୁ ଏହି ଦିନ ମୃତୁ୍ୟଦଣ୍ଡ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କ ଦୋଷ ଥିଲା ଯେ, ସେ ପାଗଳ ପ୍ରେମୀମାନଙ୍କୁ ଗୋପନରେ ବିବାହ କରାଉଥିଲେ । ଏଥିପାଇଁ ସେ ହସି ହସି ଅକଥନୀୟ ନିର୍ଯାତନା ସହ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଭାଲେନ୍ଟାଇନ୍ ଜଣେ ଚିକିସôିକ ଥିଲେ । କୁହାଯାଏ, କାରାଗାରରେ ଥିବାବେଳେ ସେଠାରେ ଜଣେ କାରାଗାର ରକ୍ଷୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିହୀନ କନ୍ୟା ଫ୍ଲାତିମାର ମୁଣ୍ଡ ସ୍ପର୍ଶ କରି ଦୁଃସାଧ୍ୟ ରୋଗରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଇଥିଲେ । ଏଭଳି ଜଣେ ଦିବ୍ୟ ଶକ୍ତିସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୋପନରେ ଉଦ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଯୁବକ ଯୁବତୀଙ୍କ ବିବାହ କରାଉଥିବାରୁ ତାଙ୍କୁ ମୃତୁ୍ୟଦଣ୍ଡରେ ଦଣ୍ଡିଦ କରିଥିଲେ ରୋମ୍ ସମ୍ରାଟ । ତା’ ପରଠୁ ଭାଲେନ୍ଟାଇନ୍ସ ଡେ’ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ।