ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପାଇଁ ଦିନଟିଏ
ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପାଇଁ ଦିନଟିଏ
admin
6466
‘ଅନ୍ନ’ ସହିତ ‘ବ୍ୟଞ୍ଜନ’ ଶବ୍ଦଟି ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ସୁପରିଚିତ । ଅନ୍ନ ହେଉଛି ଭାରତ ବା ଅନ୍ୟ ଭୋଜନୀୟ ସାମଗ୍ରୀ । କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅନ୍ୟ ବ୍ୟବହାର ମଧ୍ୟ ଅଛି । ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ ହେଉଛି ଆଖିର ଅନ୍ନ ଓ ମଧୁର ଗୀତ ହେଉଛି କାନର ଅନ୍ନ । କିନ୍ତୁ ‘ବ୍ୟଞ୍ଜନ’ କହିଲେ ଆମେ ମୁଖ୍ୟତ ବୁଝୁ ତରକାରି ଓ ତିଅଣକୁ । ଶବ୍ଦକୋଷ ଅନୁସାରେ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ହେଉଛି ସୂପ ଓ ଶାକ ଆଦି ତରକାରି । ‘ସୂପ’ ହେଉଛି ଇଂରାଜୀ ଭାଷାର ‘ସୁପ’ ଯାହାର ଅର୍ଥ ରସାୟନ । ଏହାର ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥ ରସବ୍ୟଞ୍ଜନ । ଏହି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅନ୍ନ ଓ ବ୍ୟଞ୍ଜନାଦିର ରନ୍ଧନକାରୀ ବା ଏ ସବୁର ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀଙ୍କୁ ‘ସୂପକାର’ କୁହାଯାଇଥାଏ । ଆମ ବୈଷ୍ଣବ ଧର୍ମର ପରମ୍ପରାରେ ବ୍ୟଞ୍ଜନକୁ ନେଇ ଉତ୍ସବ ପାଳନ ନିମନ୍ତେ ଦିନଟିଏ ଅଛି । ଏହା ମାର୍ଗଶିର ଶୁକ୍ଳ ଦ୍ୱାଦଶୀରେ ପାଳିତ ହୁଏ ଏବଂ ଏହା ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଦ୍ୱାଦଶୀ ରୂପେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ । ଏଥିରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଉଦେ୍ଧଶ୍ୟରେ ଶହ ଶହ ପ୍ରକାରର ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇ ତାଙ୍କୁ ଭୋଗ ଲାଗି କରାଯାଏ । ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଦ୍ୱାଦଶୀ ମୁଖ୍ୟତଃ ଏକ ଗୌଡୀୟ ବୈଷ୍ଣବ ପରମ୍ପରା । ବିଶେଷ କରି ବ୍ରହ୍ମ ମାଧ୍ୱ ଗୌଡ଼ୀୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ମଠ ଗୁଡ଼ିକରେ ଏହା ବିଶେଷ ଉତ୍ସାହର ସହ ପାଳିତ ହୁଏ । କଥିତ ଅଛି ଯେ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ ଏହି ସମୟରେ ମାଆ ଯଶୋଦା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଅନେକ ପ୍ରକାର ବ୍ୟଞ୍ଜନ ରାନ୍ଧି ଖୁଆଉଥିଲେ । ତେଣୁ ଗୌଡ଼ୀୟ ବୈଷ୍ଣବ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ମଠଗୁଡ଼ିକରେ ଯଶୋଦାଙ୍କର କୃଷ୍ଣ ବାତ୍ସଲ୍ୟର ସ୍ମରଣରେ ଏହା ଆଡମ୍ବର ସହକାରେ ପାଳିତ ହୁଏ । ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରରେ ଏହି ନୀତି ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପୁରୀର ଅନେକ ମଠର ପରମ୍ପରାରେ ଏହା ରହିଛି । ବିଶେଷ କରି ପୁରୀର ଶ୍ୟାମକୁଞ୍ଜ ଗଳିର ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମଠରେ ଏହି ନୀତି ପାଳିତ ହୋଇ କ୍ରମେ ଲୋକପି୍ରୟ ହୋଇଥିବା ଜଣାଯାଏ ।
